Aradan uzun zaman geçmiş, hiç CAT III filmi seyretmemiştim. Zaten bu tür bir filmi seyretmeye başlamadan evvel “seyretsem mi seyretmesem mi?” ikilemi yaşıyor, seyrederken yerinize çakılıyor, seyrettikten hemen sonra da “bir daha seyredersem, tövbe yarebbime!” diyorsunuz. Hayatta en çok sevdiğim(!) şeylerden birini, ‘genelleme’yi de başarıyla yaptım ya, sırtım yere gelmez artık. (Aman gelmesin zaten ağrıyor her tarafım).
Hong Konglu yönetmenler benim akrabam falan olmadığından ilk olarak filmi bana tanıdık kılan unsurlardan bahsetmek işime geliyor ne yalan söyleyeyim. Birincisi, 1993 yapımı filmi, gözü kapalı izlenebilir kılan şey, ana oyuncularından birinin Anthony Wong olması. Şiddet, kan gölü, tecavüz, seks ve bu tümünün akla getirebileceği türlü iğrençliklerle dolu filmin ağırlığını azaltan bir şey varsa o da, Anthony Wong’un canlandırdığı, kadın düşkünü ama işinde acayip yöntemlerle de olsa başarılı polis komiseri. Daha önce Chris De Burgh üzerinden kaymak yiyerek bu sayfalara taşıdığım Red To Kill’in zekâ özürlü karakterini canlandıran Lily Chung yine, başta babası olmak üzere ailesinin tüm üyeleri tarafından istismar edilen acınası bir rolle karşımızda.
Film, CAT III'nin vazgeçemediği masmavi bir aydınlatma altında Lily Chung'un hapishanede özenle makyaj yapmaya çalışması esnasında gardiyanlar tarafından zorla götürülmesiyle açılıyor. Daha henüz buna anlam veremeden türlü şebeklikler içerisinde ekrana gelen Wong, her ne kadar bünyemde "Öf, gülemem sana şimdi" tepkisi yaratmaya çalışmışsa da kendimi koyverdiğimi ve bu herif ne yapsa istemdışı gülmeme sebebiyet verdiğini itiraf etmeliyim.
Karakol kapısından canhıraş vaziyette girerek "Ailemi katlettiler" nidaları atan Lily Chung, komiser Wong ve onun çömezi oğlan çocuğu görünümlü kadın polis tarafından karşılanır. Kızın evine yani olay mahalline varan polis ekibi kelimenin tam anlamıyla bir katliamla karşılaştıklarını farkettiklerinde, komiser Wong vakit kaybetmeden, kendi yöntemleriyle cinayeti kim veya kimlerin işlediklerini bulmak için iz peşine düşer. Kendi yöntemi demişken, örnek vermek gerekirse küvet içerisinde öldürülen kızkardeşin memesine dokunmak suretiyle yumuşaklık hesabından 12 saatten az bir süre önce öldürüldüğünü tespit eden Wong, kendisini cesedin yerine koyarak nasıl bir boğuşmanın mevcudiyete geldiğini de anlamaya çalışır.
Aslında kan gölüne dönmüş mekanda Wong'un bu istemdışı gülmeye sebebiyet veren halleri, filmin kafalara balyoz indirmek suretiyle insanı ağırlaştıran özelliğini yumuşatıyor. Dahası cesetlerin yerine kendini koyarak olayın nasıl gerçekleştiğini örneklerle açıklamak uğruna kızın annesinin taklidini yapmaktan bile çekinmeyen, üstüne bir de olay mahalli fotoğrafçısına sanki mahalle fotoğrafçısı gibi cesetlerle poz veren Wong'u ben Allah'a havale ettim bile.
Wong ve ekibi -ki bahsettiğim çömezden oluşmaktadır- sürdükleri izlerden önce kızın sevgilisine, ordan da katliamı işleyen zanlı olarak kıza ulaşırlar. Böylelikle kızı sorguya aldıklarında hem Wong'un hem de çömezinin gözlerini yaşartan (şaka değil) bir hayat hikâyesiyle seyirciyi başbaşa bırakırlar.
İşte böylelikle güzelce açık da vererek filmi bağladıysam ne mutlu bana. Aslında toplumsal vicdana seslenen ve filmi seyreden her duygusal seyircinin "Oh oldu o aileye" tepkisi vermesinin kaçınılmaz olduğu Daughter of Darkness, insanı gözyaşlarını yutmaya teşvik eden (o ne demek ben de bilmiyorum), boğaza yumruk atan bi senaryoya sahip (Bu söz de böyle değildi ya neyse...). Açıkçası seyretmeden evvel genelde hiçbir filmin konusunu okumadığımdan (%99 okumuyorum) sadece adından yola çıktığım filmden daha farklı birşey beklediğimi itiraf etmeliyim. İster istemez vampir çağrışımı yapan isminin kan hariç vampirlerle yakından uzaktan ilgisi olmadığı gibi, aslında öyle boş bir film olmaması da beni şaşırtan bir özelliği idi.
Mutlulukların genelde fotoğraflarda kaldığı bu dünyadan sevgiler saygılar...Hah! Bu arada, kızlar yamacıma toplanın. Zira Anthony Efendi hepinize birer öpücük konduracakmış!..
Y: Kai Ming Lai
O: Lily Chung, Anthony Wong, Hugo Ng
1991 tarihli, Story of Riki, Lik Wong, Riki-Oh gibi muhtelif isimlerle bilinen Hong Kong filminin yönetmeni, Erotic Ghost Story ve 
Klasik bir mapushane güzellemesi olan filmde, farklı bölümlere ayrılmış hapishanende, hepsi birbirinden müstesna koğuş babaları bulunmakta, parselledikleri hapishanede deyim yerindeyse en kanlısından terör estirmektedirler. Henüz filmin başlarında, tanık olmak zorunda kaldığımız zavallı bir mahkumun infazı ve akabinde çelme yiyen kötü adamın çiviyle imtihanı gibi sahneler, “Ya sev Ya terket” sözünü vücuda getirerek, seyirciyi uyarır. Bu sahnelere dayanmayı bilen seyirci, her daim güçsüzün yanında yer alan insanüstü güçlere haiz Riki-Oh’nun kötülerden alacağı intikamla hakettiği ödülü alacaktır, yeter ki sabırlı olsun.
Dikkat açık veriyorum;
3. Tek bir yumruk darbesiyle hapishane duvarını delip geçen Riki, özgürlüğe ilk adımını atarken. Ayrıca bu sahneden sonra mangada hikaye devam ediyor ama film sonlanıyor.
Herman Yau’dan 90’lar CAT III tadında 2007 yapımı bir film, Gong Tau: The Oriental Black Magic. Her ne kadar Yau ağbinin filmografisi komediden drama uzanan bir yelpazede geniş de olsa, bu bünye onu, oldukça sert korku filmleriyle sevdi, sevmeye de devam edecek. Gelelim filme;
Başlarda bu duruma pek anlam verememiş bir havada takılmayı sürdüren Rockman’in aslında Tayland’la ilgili ufak bir sırrı vardır. Sırrı öğrenmek isteyenler, önceki filmlerden The Eternal Evil of Asia’nın Tayland maddesine bakabilirler. Kara büyü yapan kişiyle ilgili bazı bilgiler edinmeyi başaran Rockman, zaten peşinde olduğu hem suçlu hem de kara büyü ustası Lam Chiu’yu ele geçirince, karısını, kendisinin sebep olduğu sonsuz acılardan kurtarabilmek için, adamın ağzını burnunu dağıtmak pahasına kara büyüye karşılık kara büyü ile cevap vermekten kaçınmayacaktır. Bu esnada iğrenç canlılar (yılan, akrep, çıyan vs.), kesesine bereket iç organlar, görsel efekt dolusu kan gibi, kategori 3’ün tüm ‘güzellik’leri de yıllar sonra ekranda arz-ı endam eyleyerek seyirciyi yeterince tatmin edecektir.
Sex and Zen II ve The Forbidden Legend: Sex&Chopsticks’den başka filmini bilmediğim Cash Chin Man-Kei’n, 1995 yılında çektiği The Eternal Evil of Asia, temelde korkuyu, farklı kategoriden komediyi ve cinselliği (Komut 1: Tükür teyze!) kendine baz almış karmakarışık fantastiko filmlerden biri. Büyücülerin, büyü yapacakları kişiler hakkında fesatlık yapmaları için, yeni gömülmüş çocuk bedenlerinden ruhlarını çaldıkları bilgisiyle açılan film, “sinema salonunda, yandaki koltukta soluk benizli bir velet görürseniz ona iyi davranın” uyarısını seyircisine vermekten de kaçınmıyor. Benim gibi çocuk sevgisi(!) dağları taşları kıskandıran tipler için yapılmış uyarı için filme teşekkür ettikten hemen sonra filmin 2de1 tükürten konusuna gelebiliriz (Komut 2: Dur teyze daha değil!). Ana babasını henüz toprağa vermiş adamın biri, o gece eve döndüğünde, ana babasının hayaletlerinin de peşinden eve geldiklerini görür. Korkudan ne yapacağını şaşırıp kasap bıçağıyla hayaletlere saldırdığında gerçekleştirdiği katliamın bilançosu, karısı, oğlu, karı-koca yan komşuları ve maalesef kendi canına çıkar! Peki bu adamceğiz neden böylesi halüsinasyonlar görmüş de önüne geleni doğramıştır? Adam, kısa süre önce, dört arkadaşıyla birlikte kaçamak yapmak için, büyücüleriyle ünlü Tayland’a gitmiş, gider gitmez de karı-kız peşine düşmek için fırsat kollarken (Komut 3: Tükür teyze!), kendisi ve arkadaşlarını, büyücüler kapışmasının ortasına düşürmüştür. Bu sırada tanışıp dost oldukları büyücünün kızkardeşine yaptıkları şeyden sonra (Evet, teyze seni bekliyoruz), büyücüyle araları açılmış ve büyücünün tüm gazabını üzerlerine çekmeyi başarmışlardır.
