
Hazır saati uygunken ve hem işe hem eve yakındır diye Historia adındaki gerzek alışveriş merkezine gitmeye karar verdim. Camiden çıktım, insan güruhunu yararak sinemaya vardım. Bilet gişesinde (gişe deyince hep kapalı kutu düşünüyorum nedense...) önümdeki 14-15 yaşlarındaki üç çocuk “Ay acaba hangi filme gitsek” diye tüm afişleri teker teker sayarak bir müddet önümü meşgul tuttular, bu arada biletçi hanım kızımıza da “o film nasıl, bu film nasıl” diye soruyorlar. Çocuklardan daha aklı başında gözüken kızcağız Star Trek’e gidelim dediyse de daha Sulu olduğu hemencecik anlaşılan kızcağız “Ya bilmem ki, bak ‘Erkekler ne söyler kadınlar bilmem ne anlar’ diye bir film varmış. Ona gidelim” dedi. Bu arada üçüncü kişi, oğlan çocuğuna baktım ben haliyle. O zavallım dut yemiş bülbül gibi birşey diyemedi. Neyse bunlar tam bileti kestirirken gişedeki hanım kızımız “Film altyazılı. İyi seyirler” diyecek oldu ki, Sulu olan küçük kız “Ne? Altyazılı mı? Şaka yapıyorsun herhalde. Ben altyazıyı okuyana kadar film biter” diye karşılık verdi.

Şimdi ben güleyim mi ağlayayım mı? Hayır, bir yerde hak veriyorum. Çocuklar küçük, eğitim sistemi malum, bir de ‘gelişmiş’ diye tabir edilen ülkelerde filmler hep dublajlı. Çocuk ne yapsın? Öte yandan o ne acayip konuşma şekliydi öyle, çözmek için Uhura ’yı getirmek lazım.
Bu yavrular ortamı terkettiler ya adımımı öne attım, yandan biri gişedeki kıza lafla atladı. Yine “Erkeğim, öyleyse konuşma hakkım var” adlı filme iki bilet istedi. Hanım kızımız, hanımlığını hiç bozmayarak, istediği yeri sordu. Oğlan, az ilerde oturan sevgilisine bir bakış fırlatıp, “Çiftli koltuk var mı?” diye sorduysa da ekranda tüm koltuklar bireysel ve hür olarak yeşil yeşil yanıp sönüyorlardı. Oğlan biraz hayalkırıklığıyla “Ver işte arkadan” deyiverdi. Ben burda bi yarabbi şükür çektim. Bilet alma sırası gözyaşlarım eşliğinde nihayet bana gelmişti.
Ön sıralardan istediğim yeri söyleyince, kızcağız “Ama orası çok ön. Bakın, ben size şurdan vereyim” dedi. Yavrum evladım severim ben önlerde oturmayı! 1- İnsanlardan soyut oturmak hoşuma gidiyor. 2- Filmin tümünü göremesem de ekranın içine girmişim hissi beni yiyip bitiriyor. Kaldı ki, birkaç dakikadan sonra tüm perdeye odaklanıyorsun zaten. Bu arada sinirim derece derece yükseliyor tabii. Ama dışarı yansıtmıyorum.

Yer yer gözyaşları içinde seyrettiğim film bitip de perdede jenerik akar iken, pat diye ışıklar açılıp film durduruldu. İçimden “Bittiniz oğlum siz” diye geçirerek arkaya döndüm, görevlilerden biri orda duruyor sap gibi. Jenerik tam bitmeden filmi niye kestiklerini sordum “Film bitince kapatıyoz abla” didi bağa. Ben de “Mantıksız. Size inanma ihtimalim %0” diye cevap vererek - ama mevzu bahis şahsın eski dönemlerindeki daha duygusuz haline bürünerek - ortamdan ayrıldım.

Bu arada gittiğim filmin adını bana mail atan okuyucuma iki ısırık hediye ediyorum. Aradığın cevap yazının içinde bol bol gizlidir genç!
4 yorum:
hmmmmm Marvel:))))
ay marvel yazmışım.....nayır..wolverine demek istemiştim aslında:P... yoksam star trek mi:))))
Merhaba Tuğba san
Bende anlamıyorum.Neden türk sinema salonda jenerik akarken ışık yakıyormu.Japonyada asla yakmaz.
Acelen ne.
Selametle
Shingetsu'm,
Seç birini! Hoş, seni her daim ısırırım hiç sorun değil:)Yalnız biraz şişmanla! Dişime gelesin bre sıska!
Masakuni-san,
Vallahi tez canlı bir milletiz ne diyeyim:)
Yorum Gönder