LİMON, LİMONU SÖKER

Hayatta sevdiğim ilk sarı şey olan limondan yapılma, yaklaşık %30’luk alkol oranıyla bana göre haddinden fazla kafa bulmaya yarayan (Ya! Hep uyku hep uyku mu olacak hayatımda!), yanda gördüğünüz sarı şey İtalya’nın kendine has limon likörü. İçeriğinde limonun suyu değil yalnızca kabuğunun kullanılması dolayısıyla tadı çok ekşimsi değil beklenenin aksine. Her ne kadar aram içkiyle, biçkiyle çok iyi olmasa da dedik ya limonun hatrına arada bir minik minik götürüyorum. Son günlerde bu miniklik biraz aşırıya kaçıp, üstüne de buz gibilik eklenince, değme soğuklara taş çıkararak soğuk algınlığının baş harfinin yanından nadiren geçen bendenizin boğazı hafif hafif acımaya, bademciklerim gittikçe aşağılara doğru inerken de aynı şeyi genel ismini yazarsam şu an utanabileceğimi hissettiğim mukusumun da burnumda aynı istikamete doğru seyretmesine neden oldu. O zaman çivi çiviyi söker hesabı bir diğer limonlu şeye yönelerek, hayatta benden başka sanırım kimsenin sevmediği Tylol’a sarıldım. Bilir misiniz ki, ben her kış geldiğinde şu cillop tylol’dan bir paketçik dahi içebilmek için ne taklalar atarım? Yine de tylol’un da bir ilaç olduğunu unutmayarak, rastgele içilmemesi konusunda uyarır,” Senden mi öğrenicez kereste!” diyen arkadaşlara da saygılarımı iletirim. Oh gelsin tylol, yanında çukulatam...